Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Καταργούνται και τα τελευταία εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα, με πρόσχημα την κρίση που προκάλεσε η πανδημία στις επιχειρήσεις.
Όσα εργασιακά δικαιώματα είχαν απομείνει από την περίοδο των μνημονίων, αποδομούνται από την κυβέρνηση με το νέο νομοσχέδιο που φέρνει ο υπουργός απασχόλησης κύριος Κωστή Χατζηδάκης.
Με μεθοδικότητα και πολύ υπομονή ο ΣΕΒ, κατάφερε να ικανοποιήσει μέχρι κεραίας τις απαιτήσεις που έθεσε προς όλες τις κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια, από την εποχή των μνημονίων, μέχρι και σήμερα.
Τελευταία κάστρα που πέφτουν είναι η οκτάωρη εργασία και η αμοιβή των υπερωριών. Με το νέο νομοσχέδιο, οι εργοδότες θα έχουν το δικαίωμα να υποχρεώνουν τους εργαζόμενους, όποτε εκείνοι κρίνουν απαραίτητο για τις ανάγκες της επιχείρησής τους, να εργάζονται έως δέκα ώρες τη μέρα, χωρίς να αμείβονται υπερωριακά.
Μάλιστα όσον αφορά στις υπερωρίες, υπάρχει πρόβλεψη στο νέο νομοσχέδιο, να αυξηθούν από 48 ώρες το εξάμηνο που ίσχυε μέχρι σήμερα, στις 180 ώρες το εξάμηνο υποχρεωτικής υπερωριακής εργασίας.
Γιατί όχι, αφού γι’ αυτές δεν θα ξοδεύουν ούτε ευρώ οι επιχειρηματίες. Απλά θα τις ανταλλάσσουν με ρεπό ή άδειες εντός του ίδιου εξαμήνου.
Η υπερωρία για κάθε εργαζόμενο, ήταν ένα πρόσθετο εισόδημα, το οποίο αποκτούσε με πολύ κόπο, αφού υποχρεώνονταν να εργάζεται ήλιο με ήλιο, όπως έλεγαν και οι παλιοί, για να προσθέσει κάτι τις παραπάνω στον πενιχρό μισθό του. Με το νέο νομοσχέδιο, θα το κάνει για την…ψυχή του εργοδότη.
Με την απειλή, μήπως και δεν πάει καλά η επιχείρηση και μείνει στο δρόμο. Ο εργαζόμενος είναι και πάλι αυτός που πρέπει να βάλει πλάτη, για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων η επιχείρηση στην οποία εργάζεται.
Να μπορέσει να γίνει ανταγωνιστική σε αυτό το δύσκολο και ανθρωποφάγο επιχειρηματικό περιβάλλον, για να έχει κι ο εργαζόμενος στον ήλιο μοίρα.
Όσο για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, βάζει κι εκεί χέρι, αφού είναι ανύπαρκτα και ανίκανα τα συνδικάτα ΓΣΕΕ και άλλα, για να υπερασπιστούν όσα οι εργαζόμενοι κέρδισαν με θυσίες σχεδόν ένα αιώνα πριν.
