Στις 8 του Μάρτη η γυναίκα στην Ελλάδα δε γιορτάζει…..δυστυχώς πενθεί…
Η νέα γυναίκα χάνει τα όνειρά της. Η γυναίκα μάνα ουρλιάζει μέσα στον αβάσταχτο πόνο της. Η γιαγιά γυναίκα θέλει να πάρει τη θέση των αδικοχαμένων εγγονών της.
Η γυναίκα ήταν και είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας στα σχέδια της διαχρονικής πολιτικής της αστικής τάξης και των υπηρετών της. Μιλούσαν και μιλούν για « ισότητα των δύο φίλων» και «ίσες ευκαιρίες», όμως αξιοποιούν τις διακρίσεις σε βάρος της γυναίκας για την ένταση της εκμετάλλευσης. Μιλούσαν και μιλούν για γυναικεία συμμετοχή στα κέντρα «λήψης αποφάσεων», όμως η συμμετοχή των γυναικών στις κυβερνήσεις τους δεν τους εμπόδισε:
-Για δουλειά χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
-Για επέκταση της φτηνής και μερικής απασχόλησης των γυναικών.
-Για απολύσεις εγκύων.
-Για εργοδοτικές πιέσεις σε εργαζόμενες να βάλουν «στο ψυγείο» της «κρυοσυντήρησης»
των ωαρίων τα σχέδια για απόκτηση παιδιού.
-Για αύξηση των ορίων ηλικίας για σύνταξη στα 67….
Για όλα αυτά κι άλλα τόσα που ετοιμάζουν ώστε να μην χάσουν τα κέρδη τους από την υπερεκμετάλλευση των εργαζόμενων γυναικών, είναι ανάγκη η συνταξιούχα γυναίκα , να δυναμώσει ακόμα περισσότερο τη συλλογική πάλη, ώστε να βρει τη δύναμη να τινάξει από πάνω της κάθε είδους βία κι εκμετάλλευση. Αφήνοντας έτσι αγωνιστική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΧΑΜΗΣ
Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΓΙΩΤΗ
