Ο Αλέξης Γεωργούλης μπορεί να βρισκόταν σε μια σύγχυση την περίοδο που αποφάσιζε να ασχοληθεί με την πολιτική και να κατέβει ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής, αλλά στο τέλος έκανε την ορθή επιλογή όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων.
Εννοώ ότι αμφιταλαντευόταν, αν θα έπρεπε να κατέβει ως υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ ή με το ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπετε πως κι εδώ, τελούσε υπό σύγχυση και δεν μπορούσε να διαβλέψει καμία διαφορά μεταξύ τους, παρά μόνο στην επωνυμία. Τελικά κατέληξε στο ΣΥΡΙΖΑ, όπου εκεί γεννήθηκε ο νέος πολιτικός όρος της «Δημιουργικής ασάφειας», δια στόματος Γιάνη Βαρουφάκη, όταν ακόμη ήταν Υπουργός Οικονομικών το 2015, πολύ πριν αποχωρήσει από το κόμμα που τον ανέδειξε ως πολιτικό πρόσωπο.
Τελικά ο κόσμος τον Αλέξη Γεωργούλη, τον επέλεξε γι’ αυτή του την παλινδρόμηση όπως φαίνεται, γιατί άλλο λόγο δεν μπόρεσα να ανακαλύψω για μια τέτοια επιλογή, και τον έστειλε στις Βρυξέλλες να εκπροσωπήσει τη χώρα.
Προσφάτως κυκλοφόρησε στο You tube ένα βίντεο, με τίτλο «Παρέμβαση Αλέξη Γεωργούλη σε εκδήλωση στην Ευρωβουλή», με ένα απόσπασμα ενάμιση λεπτού, από την ομιλία του Ευρωβουλευτή στο Ευρωκοινοβούλιο.
Πρέπει να έμειναν εμβρόντητοι οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί του, από την «ασάφεια» της αναφοράς του. Τώρα πόσο δημιουργική ήταν αυτή η ασάφεια, δεν γνωρίζω και δεν θέλω να βγάλω αυθαίρετα συμπεράσματα. Αυτό όμως που κατάλαβα, είναι ότι τους τρέλανε όλους στην «αναφορά».
Αξίζει να σας μεταφέρω αυτολεξεί το απόσπασμα της ομιλίας του, μπας και βοηθήσει κάποιος από τους αναγνώστες και βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα, πριν καλέσουμε τον ειδικό να εξετάσει αυτή την κλινική περίπτωση.
«Ο λόγος που ζητάω το λόγο είναι… να… επειδή είμαι μέλος της επιτροπής των αναφορών και περνάνε αυτά από τα χέρια μου, ουσιαστικά από το δικό μας το γραφείο, να πω δυο πράγματα όσον αφορά για τις αναφορές που έχουνε συμβεί, αλλά από το ’13 και μετά υπάρχει μια σιγή ιχθύος.
Αλλά στο 2006! Μάλλον εδώ θέλω να πω ότι η Commission έχει απαντήσει ότι, από τη στιγμή που δεν έχει αλλάξει τίποτα στις δύο αναφορές που υπάρχουνε, στα δυο μεγάλα ζητήματα, δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει και λόγος να πούμε ότι πρέπει να κρατηθούν ανοιχτές. Αλλά στην τελευταία υπάρχουνε και άλλες υποθέσεις που πρέπει ν’ ανοίξουνε, οπότε εκεί ίσως υπάρχει μια ελπίδα να μπορέσει αυτό το πράγμα να βρει ένα δρόμο που να είναι πιο δίκαιος προφανώς. Αυτή η αναφορά, πρέπει ουσιαστικά για να δημιουργήσει κάποιο αντίκτυπο, να την φέρουμε στην PETI ξανά, μέσα στις επόμενες αναφορές για το 2020, γιατί για το ’19 έχουνε κλείσει, οπότε από εκεί θα προσέχουμε και θα έχουμε… ότι μπορούμε να κάνουμε για να φέρουμε τη δικαιοσύνη και όπου χρειάζεται φως, να το ρίξουμε».
Ζήτω η τρέλα που έλεγε και ο Θανάσης Βέγγος στις ανεπανάληπτες ταινίες του.
Αλάνθαστο το κριτήριο του Έλληνα ψηφοφόρου. Στέλνει με την ψήφο του, τους κατάλληλος ανθρώπους, στις κατάλληλες θέσεις και μετά… ζητάει και τα ρέστα.
Φυσικά η περίπτωση του κ. Γεωργούλη δεν είναι η μοναδική. Πόσες και πόσες τέτοιες περιπτώσεις δεν πέρασαν από τις πλάτες μας, τόσο στο Ευρωκοινοβούλιο, όσο και στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Εκεί να δουν τα μάτια σας.
Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
