Άλλη μια βροχερή Κυριακή στη μακριά σειρά των μουσκεμένων νημερών του εφετινού καλοκαιριού. Ακόμα μια ανατροπή των σχεδίων μας για μακρινές εξορμήσεις, όχι όμως και για ακύρωση των Κυριακάτικων συνηθειών μας.
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα Μετέωρα. Σαν καταφυγή αλλά και σαν ευκαιρία να ανακαλύψουμε άλλο ένα από τα τόσα κρυμμένα μονοπάτια της περιοχής.
Βαδίζουμε σε κορυφογραμμή, ανατολικά των μεγάλων μοναστηριών μέσα σε υγρά χόρτα που νοτίζουν τα παπούτσια και τα παντελόνια μας. Στο ύψος των γονάτων μας φτάνουν οι λαδανιές με τις σταγόνες της βροχής στα πτυχωμένα ιώδη άνθη. Μικρά αιμάτινα γαρύφαλλα ισορροπούν στις άκρες ψηλών, αόρατων μίσχων που συνεχώς ανασαλεύουν.
Το νερό κυλά στα βράχια σκουραίνοντας το χρώμα τους. Μακριές, μαύρες νεροσυρμές από την κορυφή μέχρι τη βάση των βράχων, όπου θεριεύει το χορτάρι. Στις βόρειες πλευρές τα βρύα σκέπασαν τις επιφάνειες με λαμπερό πράσινο. Και αυτές οι άσπρες συστάδες μακρύμισχων λουλουδιών στις κορυφές των βράχων, πάνω από τα μοναστήρια είναι κρίνοι. Πάλευκοι κρίνοι ανασαίνουν στον άνεμο που έρχεται από τα δυτικά, εκεί που τα σύννεφα κυλούν από τις κορυφές για να καταλήξουν στην άκρη του κάμπου.
Ποτέ δεν ξαναείδαμε αυτό το γοητευτικό λουλούδι σε τέτοια συγκέντρωση. Αλλά εδώ σε αυτόν τον τόπο όλα μπορούνε να συμβούν. Αρκεί μια νύχτα βροχής για να ξεθαρέψουν τα μανιτάρια, μια ζεστή πνοή ανέμου για να ανθίσουν χιλιάδες χρώματα. Είναι ζωντανό και εύπλαστο το Μετεωρίτικο τοπίο, ποτέ δεν είναι ίδιο. Πάντα σε κίνηση, πέτρες και θάμνοι και δάση και λιβάδια που ρέουν αναζητώντας ισορροπία.
Ανηφορίζουμε στο δρυοδάσος. Πολύπλοκα μονοπάτια διασταυρώνονται, ποιο να ακολουθήσεις και ποιο να αφήσεις. Η ράχη σβήνει συναντώντας το δρόμο για τη Βλαχάβα. Στρίβουμε αριστερά ακολουθώντας τον φαρδύ χωματόδρομο. Λασποστρωμένος κατηφορίζει αφήνοντας αριστερά του μονοπάτια. Ένα από αυτά, φαρδύ και ευδιάκριτο μας οδηγεί στο μικρό οροπέδιο όπου ξεχωρίζει ο ανδριάντας του παπά Θύμιου Βλαχάβα. Αντίκρυ, η χωμένη στον βράχο μονή Υπαπαντής, χαμένη στους κισσούς που σκέπασαν τη βορινή πλευρά της, το μιρκό, θαυμαστό στην όψη μοναστήρι, το αλειτούργητο.
Ανηφορίζουμε από εδώ για τα χιλιάδες χρώματα στις παρυφές του δάσους. Δεξιά μας ένας στρατός από βράχια παραταγμένα στη σειρά και ανάμεσά τους πυκνοδασομένα αδιάβατα μικρά φαράγγια.
Μετά από διόμιση περίπου ώρες θαυμάσιας πορείας βρισκόμαστε στο σημείο εκκίνησης, στην είσοδο του Μεγάλου Μετεώρου. Αυτοκίνητα, λεωφορεία, κοσμοπλημμύρα. Έχει πάει πλέον μεσημέρι.
Παρατηρούμε τα σημάδια των αλλαγών στο Μετωρίτικο τοπίο, είναι εκπληκτική η ανταπόκριση της γης στις μεταβολές του καιρού.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
