Ο Κίσσαβος είναι ένα βουνό ευλογημένο από τη φύση. Πρόκειται για έναν τεράστιο βοτανικό κήπο λόγω της αφθονίας και της ποικιλίας της βλάστησής του. Αείφυλλα-πλατύφυλλα, όπως αριές, κουτσουπιές, κουμαριές, ρείκια αλλά και άφθονα ποώδη (θυμάρι, ρίγανη) φύονται χαμηλά στο βουνό ενώ ψηλότερα επικρατούν οι βελανιδιές, οι καστανιές, οι κρανιές, τα σφενδάμια, οι φράξοι, οι φλαμουριές καθώς και η μαύρη πεύκη, με την οποία αναδασώθηκε ένα μικρό τμήμα αυτής της ζώνης. Από τα 500 ως τα 1600μ., κυρίως στις βόρειες και ανατολικές πλαγιές του βουνού, κυριαρχεί η οξιά (Fagus sylvatica) είτε σε αμιγή δάση είτε σε μικτά με ελάτη. Στα βόρεια υπάρχουν πολλά καστανοπερίβολα, από τα οποία αποκλειστικά σχεδόν, παράγονται κάστανα και ελάχιστη ξυλεία.
Μία έκταση 16.900 εκταρίων στο ΒΑ τμήμα του βουνού έχει χαρακτηριστεί Αισθητικό δάσος και αποτελεί ένα από τα 19 αισθητικά δάση της Ελλάδας, έχοντας ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο προστασίας «ΦΥΣΗ 2000» (NATURA 2000),[2] ως περιοχή εξαιρετικού φυσικού κάλλους.
Ο φυσικός πλούτος του βουνού συνέβαλλε στην ανάπτυξη πλήθους χωριών και οικισμών στις πλαγιές και στις υπώρειές του με γνωστότερα τα Αμπελάκια στο βόρειο τμήμα και την Αγιά στο νότιο. Χωριά πλούσια, κάτοικοι με υψηλό βιοτικό επίπεδο που αποτυπώθηκε σε σπίτια, ναούς και μοναστήρια, γέφυρες και κρήνες, τοπικές ενδυμασίες και άλλα προϊόντα πολιτισμού.
Τα χωριά ενώνονταν με πέτρινα χτισμένα μονοπάτια, τμήματα των οποίων διατηρούνται συντηρημένα και προσφέρονται στους πεζοπόρους που θέλουν να γνωρίσουν την ιδιαίτερη φύση του βουνού. Ένα από αυτά διαλέξαμε για την πορεία της περασμένης Κυριακής, αυτό που ενώνει το Μεταξοχώρι (υψ. 180 μ.) με την Ανατολή (υψ. 950 μ.) μετά από διαδρομή 6 χιλιομέτρων, διάρκειας δυόμιση ωρών.
Σε απόσταση μόλις 1,5 χλμ ΒΔ από την Αγιά, σε περιοχή με πλούσια βλάστηση, είναι χτισμένο το Μεταξοχώρι (Ρέτσιανη, η παλαιότερη ονομασία του). Το μονοπάτι ξεκινά από την έξοδο του χωριού πάνω από το ρέμα και δεξιά (υπάρχει και σχετική ξύλινη πινακίδα). Πετρόκτιστο στο μεγαλύτερο τμήμα του, ανηφορίζει μέσα σε χαμηλή θαμνώδη βλάστηση από πουρνάρια κυρίως αφήνοντας πίσω του την εύφορη κοιλάδα της Αγιάς, που έχει ταυτιστεί με το αρχαίο Δώτιον πεδίον, τόπο λατρείας της Δήμητρας.
Δύο φορές προσπερνάμε τον αγροτικό δρόμο, μέχρι να φτάσουμε στο ξύλινο κιόσκι με την όμορφη θέα μέχρι τη θάλασσα. Δεξιά μας είναι ένα κτήμα περιφραγμένο, (τοποθεσία Πλατανάκια). Το μονοπάτι ακολουθεί τον χωματόδρομο περιμετρικά του φράχτη, για τριακόσια περίπου μέτρα, όπου ξανά βρίσκουμε το μονοπάτι δεξιά του δρόμου. Σε λίγα λεπτά φθάνουμε στο ρέμα με το γεφύρι. Έως εδώ έχουμε διανύσει την μισή διαδρομή. Πριν από το χωριό υπάρχει μία βρύση και ένας μισοκαμμένος πλάτανος. Στο σημείο αυτό, που λέγεται Χαΐρι, ήταν το μέρος αποχαιρετισμού των ξενιτεμένων του χωριού. Σε 15’ λεπτά από αυτό το σημείο και μετά από έντονη ανηφόρα φθάνουμε στην πλατεία του χωριού που περιβάλλεται από δάση οξιάς και ελάτων. Στους έρημους δρόμους υπάρχουν υπολείμματα χιονιού, ακόμα και πάγος στα ανήλιαγα σημεία.
Το παλιό όνομα του χωριού, Σελίτσιανη, ήταν μάλλον σλάβικο και θα πρέπει να σήμαινε το «χωριουδάκι». Το κυριότερο προϊόν της Σελίτσιανης ήταν κάποτε τα άσπρα νήματα και το φημισμένο της κρασί, ενώ υπήρχαν και εργαστήρια χρυσοχοΐας.
Στο καφενείο της κεντρικής πλατείας κάνουμε μια μεγάλη στάση για καφέ και ξεκούραση πριν πάρουμε αντίστροφα το μονοπάτι για την επιστροφή.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Την Κυριακή 6/2 θα κάνουμε μια εύκολη πορεία στα Αντιχάσια στην περιοχή Ελληνόκαστρο – Λαγκαδιά.
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας -Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
