Κύριε Σόιμπλε, πολύ με συγκινείς
αμετανόητος μα πάντα ευγενής
μου βάζεις κέτσαπ επειδή με συμπονείς
κι ως αρχιμάγειρας λιγάκι να φανείς.
Δεν έχεις τύψεις, είναι φανερό.
Ζητάς να συνεχίσω το «χορό»
κι ας λέω ότι «άλλο δεν μπορώ».
Εσύ μου έμαθες πώς πρέπει να «γυφτήσω»
τον εαυτό μου κάτω να πατήσω
και άγαλμα μια μέρα να σου στήσω-
την άγρια λιτότητα ν’ αντέξω
στ’ αγκάθια σου ξυπόλυτος να τρέξω.
Λέων εσύ κι εγώ ψωρογατί
από φυλή «κατώτερη», «κουτή»
σε μια Ευρώπη υποτακτική
στη θέληση τη γερ-μανι(α)κή.
Κι αν η ψυχή μου γέμισε ουλές
δε φταις εσύ ο «άπαιχτος βαλές»
-ούτε κανένας άλλος «χαβαλές»-
σοφά και όσα πράττεις κι ό,τι λες
κι ας είναι απειλές και εντολές.
Κύριε Σόιμπλε, κρυώνω και πεινώ
δεν σε μισώ, δεν σε περιφρονώ
πειραματόζωο είμαι ταπεινό
κι αν θέλεις θα σε λέω και νονό.
Σε είδα τόσο άνετο στον «Σκάι»
ένιωσα πρόβατο που ήσυχα βοσκάει
στη στρούγκα σου χωνεύει και δεν σκάει.
Ως εθελόδουλος, «καλός», είναι σαφές
και ας μιλήσουμε χωρίς περιστροφές.
«Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είν’ αυτό
καιρός να σταματήσει το κρυφτό
θα ζω με το κεφάλι μου σκυφτό
και πού να ψάχνω τώρα να κλαφτώ.
Με Βίρβο ή Τσιτσάνη οδηγό
«της Γερακίνας γιός» δεν είμ’ εγώ.
Μπλεγμένο στης Αράχνης τον ιστό
και στην «αξιολόγηση» πιστό
με βλέπεις διαρκώς γονατιστό.
Κύριε Σόιμπλε αντίο, δυστυχώς
στο Γολγοθά βαδίζω μοναχός
με σπρώχνει της φωνής σου ο αχός.
Με έπεισες ν’ αυτοτιμωρηθώ
και πρόθυμα θα πάω να σταυρωθώ
ελπίζοντας πως θα αναστηθώ
και ΟΡΘΙΟΣ μπροστά σου θα σταθώ.
Μιά σκέψη με ταλάνισε, θα έλεγα «χαζή» :
Αν τύχαινε και ζούσαμε στην Κατοχή μαζί
ΕΣΥ αντάρτης θάσουνα κι εγώ θάμουν ναζί;
(Θε μου, ο Εφιάλτης ξαναζεί!)
Υ.Γ : Με τα «αστεία» κι «Ωσαννά»
θα τελειώσουν τα σανά…
Το άλογό μου θα πεινά…
Φωτιά θα πάρουν τα βουνά
κι ΟΛΟΙ θα ηττηθούν ΞΑΝΑ
…Η Φύση ΤΕΡΑΤΑ γεννά
και δεν αρκεί η ΛΟΓΙΚΗ
για μιά πορεία ΕΙΡΗΝΙΚΗ
…Καθ΄ Ερντογάν καραδοκεί
και σκόρπιοι είν’ εδώ κι εκεί
ηγέτες, σπιούνοι, μπιστικοί
φονιάδες παρανοϊκοί.
