«Η νομοθετική παρέμβαση είναι βέβαιη, όμως θα θωρακίσετε τους ευάλωτους δανειολήπτες ή τις εταιρίες διαχείρισης δανείων;» διερωτάται ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Βασίλης Κόκκαλης με ερώτησή του προς τον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα.
Η ερώτηση του Λαρισαίου γίνεται με αφορμή την έκδοση απόφασης του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία οι εταιρείες διαχείρισης δανείων δεν δικαιούνται να διενεργούν πλειστηριασμούς.
Αναλυτικά η ερώτηση του κ. Κόκκαλη: «Η με αριθμό 822/2022 πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου μπορεί να χαρακτηριστεί ως μείζονος σημασίας, καθώς σε περίοδο έντονης ενεργειακής κρίσης και κρίσης ακρίβειας, και σε περίοδο που δεν υφίσταται, με πολιτική βούληση της Κυβέρνησης, η προστασία της πρώτης κατοικίας από την αναγκαστική εκτέλεση και την απώλεια περιουσιών των δανειοληπτών με πλειστηριασμό, δίνεται με την απόφαση μια απρόσμενη βοήθεια στους δανειολήπτες και δη τους ευάλωτους και τα ευάλωτα νοικοκυριά. Με την δικαστική αυτή απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, παρέχεται η νομική δυνατότητα σε δανειολήπτες να προσφύγουν διά της ασκήσεως των προβλεπόμενων ενδίκων μέσων, κατά των πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης, από την έκδοση των διαταγών πληρωμής έως και το πρόγραμμα πλειστηριασμών, εφόσον οι δυσμενείς αυτές πράξεις, διενεργούνται από εταιρείες διαχείρισης δανείων (servicers), διότι διαπιστώνεται, ότι υφίσταται έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης, καθώς η εταιρεία διαχείρισης δεν μπορεί να επιδιώξει την εκπλήρωση της ένδικης απαίτησης στο όνομα και για λογαριασμό της εταιρείας που κατέστη δικαιούχος της απαίτησης με εκχώρηση των τίτλων, δηλαδή των funds, όταν η μεταβίβαση των δανειακών απαιτήσεων δεν έχει πραγματοποιηθεί με τον νόμο για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια του 2015 (4354/2015), αλλά με τον νόμο για την τιτλοποίηση απαιτήσεων του 2003.
Κι ενώ η δυνατότητα αυτή θεωρητικά υφίσταται και ενώ η απόφαση του Αρείου Πάγου δημιουργεί “νομολογία” αρα αναμένεται σωρρεία αντίστοιχων αποφάσεων από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ήδη, και ενώ πρόκειται για ένα ζήτημα, που λόγω του πλήθους των πολιτών και οικογενειών που αφορά, θα έχρηζε άμεσης οριζόντιας και αυτοδίκαιης εφαρμογής, εντούτοις, σήμερα, για να απολαύσει ο δανειολήπτης τα ευεργετήματα της απόφασης, θα πρέπει να ασκήσει τα προβλεπόμενα ένδικα μέσα και να εκδοθεί απόφαση ad hoc κρίνοντας επί της συγκεκριμένης κάθε φορά περίπτωσης. Όμως, υπάρχουν παράγοντες που εκ των πραγμάτων, θα βάλουν σε διαφορετική μοίρα τους δανειολήπτες, καθώς θα προσφύγουν στην δικαιοσύνη, όχι το σύνολο που θα δικαιούται να το πράξει, αλλά όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, επίσης όσοι αναλόγως του χρονικού σταδίου της εκτελεστικής διαδικασίας, έχουν την εκ του νόμου προθεσμία, και όσοι δεν έχουν ήδη υποστεί τον πλειστηριασμό, οι οποίοι δεν δύνανται να ανακτήσουν την κυριότητα του ακινήτου τους, λόγω της ήδη διενεργηθείσας κατακύρωσης και ολοκλήρωσης του πλειστηριασμού.
ΕΠΕΙΔΗ, είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα ζήτημα, που για λόγους ίσης μεταχείρισης μιας εξαιρετικά μεγάλης κατηγορίας πολιτών, και δη για ένα κεφαλαιώδους κοινωνικό ζήτημα, αυτό της προστασίας της περιουσίας και της πρώτης κατοικίας, απαιτείται οριζόντια νομοθετική παρέμβαση υπέρ των δανειοληπτών.
Ερωτάται ο αρμόδιος κ. Υπουργός:
Η νομοθετική παρέμβαση, που με βεβαιότητα, θα φέρετε στην Βουλή, θα επιλύει το ζήτημα, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του Ανωτάτου Ακυρωτικού, δίνοντας έτσι ανάσα στην ελληνική κοινωνία, ή, δεδομένου ότι οι εταιρίες διαχείρισης ανατρέπουν τον προγραμματισμό τους, αναμένεται να ρυθμίσετε το ζήτημα για να θωρακίσετε όλες τις τιτλοποιήσεις που έχουν γίνει και έτσι τις πράξεις εκτέλεσης και τους πλειστηριασμούς, στρεφόμενοι και πάλι σε βάρος της κοινωνίας;»
